عامل‌‌های موثر در رضامندی دانش‌آموختگان‌‌‌‌ ترویج و آموزش کشاورزی شاغل در بخش کشاورزی استان‌های شمالی از آموخته های گرایش تحصیلی

هدف این تحقیق، شناخت نقش عامل‌‌های موثر در رضامندی دانش آموختگان شاغل در بخش کشاورزی است. تحقیق از نوع علی-ارتباطی است. جامعه آماری تحقیق شامل همه‌ی دانش آموختگان ترویج و آموزش کشاورزی شاغل در بخش کشاورزی (دولتی و غیردولتی) در استان‌های شمالی کشور(مازندران، گلستان و گیلان) بود که مرتبط با رشته ترویج فعالیت می‌کردند‌ (51=N). با توجه به حجم محدود جامعه آماری، سرشماری صورت گرفت. ابزار تحقیق پرسشنامه ای بود که روایی شکلی آن بر پایه نظرسنجی از متخصصان و اعضای هیات علمی ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری تایید شد و پایایی آن از طریق تتای ترتیبی 89/0=θ محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها در دو بخش آمار توصیفی و تحلیلی از نرم‌افزار SPSSWin21 استفاده شد. تحقیق نشان داد که 9/56 درصد از دانش آموختگان، میزان هم‌سویی و سازگاری آموخته های ترویجی و آموزش کشاورزیشان با انجام وظیفه شغلی خود را در سطح خوب ارزیابی کردند. هم‌چنین، توانمندی کسب شده‌ی دانش آموختگان در زمینه های ارتباطات، مدیریت، ارزشیابی، برنامه ریزی، تحقیق و تدریس در سطح متوسط قرار داشت. دانش آموختگان شاغل، نگرش خوب و مثبتی نسبت به رشته تحصیلی خود داشتند. بر پایه نظر دانش آموختگان شاغل در سطح عملیاتی کشاورزی، اهمیت کاربرد و اولویت درس‌های اصلی نسبت به در‌س‌های اختیاری تاکید شده است. بین میزان هم‌سویی و سازگاری آموخته ها و نگرش دانش آموختگان نسبت به رشته ترویج و آموزش کشاورزی با میزان رضایت از آموخته های آنان، رابطه‌ی مثبت و معناداری وجود داشت. اجرای رگرسیون ترتیبی نشان داد که دو متغیر هم‌سویی و سازگاری آموخته ها و نگرش 64 درصد احتمال تغییر سطح متغیر وابسته‌ی میزان رضایت دانش آموختگان از آموخته های کسب شده را تبیین کردند.